حالا چرا ؟

همه کسانی که مرا می شناسند حتما با دیدن این وبلاگ نخستین سؤالشان آن خواهد بود که : حالا چرا ؟ چرا این همه دیر ؟
در پاسخ فقط می گویم :من جزو نخستین کسانی بودم که در ایران سرو گوشم برای رسانه جدید وبلاگ جنبید ؛ اما چند سال به خودم اجازه ندادم وارد این عرصه شوم ؛ گرچه خواننده و پی گیرنده همیشگی وبلاگ ها و اخبار کوچک ترین تغییر این رسانه دوست داشتنی بودم . دلایل چند سال تأخیر من، بخشی از تاریخ رسانه در ایران خواهد بود . امیدوارم در فرصت های بعدی به تشریح این دلایل بپردازم ؛ در این جا فقط اشاره کنم که : نخست مسائل فنی و فناوری بود ، مانند مشکل میزبان ها و نفتی بودن اینترنت در محل سکونت و . . . دوم این باور بود که یا باید وارد این حوزه نشد یا باید «سایبرگی » اندیشید و 1- هر روز نوشت 2- به بازدید کنندگان احترام سایبرگی گذاشت و برای پاسخ گویی به میل هایشان وقت مفید گذاشت .
و امروز فکر می کنم می توانم خودم را به این تعهد اخلاقی و سایبرگی پایبند گردانم.دعا کنید